Özel görelilik teorisi konusunda final sunum

[oe_]

2.2- Işığın evrensel hızını ölçebiliyoruz; ölçüm düzeneğimiz yerel hızını ölçmemize izin vermiyor. Ölçüm işlemi başlangıç niyetimiz, ışığın evrensel hızı olsaydı, gene aynı düzeneği kullanacak ve sonucu bu defa -aynı tutumla- evrensel hız olarak etiketleyip kullanacaktık. Neyin ölçüldüğü bilimsel karar süreci gerektirir; özel görelilik teorisi bu belirlemeyi ihmal etmiştir.

4- Düz aritmetik ile hesaplanmıyor; çünkü  dünyanın evrensel ölçekte (uzay boşluğuna göre olan) hareketi anlık değişken olduğu için foton giderken yolu uzuyorsa, gelirken yolu kısalabilir ya da cosinüs etkisiyle değişik değerler alabilir. Tam olarak dengeleme söz konusu değildir. v/2 tahmini çok uzak.

Işığın hızını ölçerken göreli değil, evrensel/mutlak (referanssız) hızını ölçtüğümüz sizin iddianız. Diğer iddia da herzamanki gibi göreli hızını ölçtüğümüz (ve buradan da görelilik fiziği doğuyor).

Siz her doğrultuda sonucun c çıkmasını, ışığın evrensel hızını ölçtüğümüzün kanıtı olarak söylüyordunuz. Ancak şimdi madde 4'te düz aritmetik ile hesaplanamıyor diyorsunuz. Oysa hesaplanacak birşey yok, ölçülüp c çıkmış olması gerek, madem kanıtınız bu.

Ama kanıtınız bu ise de, bu sefer sizin düşünüş tarzınıza uymuyor. Çünkü c+v diye bir hız olamayacağından, c ile c-v 'nin ortalaması olmalıydı sizin bakış açınıza göre. Bu durumda da kanıtınız, sizin bakış açınızla ilgili olmaktan çıkıyor. Bu durum da, diğer iddianın (yani görelilik fiziğinin (ve ışığın hızının göreli ölçüldüğü halde c olmasının)) geçerli olduğu anlamına geliyor.

[zgnrsn-R]

Işığın hızını ölçerken göreli değil, evrensel/mutlak (referanssız) hızını ölçtüğümüz sizin iddianız. Diğer iddia da herzamanki gibi göreli hızını ölçtüğümüz (ve buradan da görelilik fiziği doğuyor).

 

Referanssız değil. c değeri, ışığın/fotonun uzay boşluğuna göre rölatif hızı. Ben ışık koordinat sistemi (LCS) diyorum.

Fotonun salınma noktası uzay boşluğunda işaretlenir. Işık kaynağı (örneğin bir yıldız), fotonun salınma anında bu noktadan geçmiştir ve kendi evrensel hızıyla bu noktadan uzaklaşır. Numara verilerek kimliklendirilmiş foton ise bu noktadan c hızıyla uzaklaşır. Bu tanımlı fotonun salınma anından sonraki anlarda kaynağı ile ilişkisi kalmamıştır.

Işığı sürekli foton akımı olarak dikkate almak, akıl karıştırıcı. Zeki olarak nitelenen Einstein ve geçmiş ve mevcut akademisyenler de bu akıl karıştırıcılığa maruz kalmışlar. Fizik eğitimi almamışlar ne yapsın?  Zihin patinaj yapıyor.

[zgnrsn-R]

Geçenlerde açık makale sitesi academia.edu dan Reginald T. Cahill in bir makalesi geldi (30- 40 senedir görelilik konusunda yazar). Bu defa "Neo- Lorentz Relativity" başlığı altında.

Özel görelilik teorisini köpürten çok sayıda paylaşım var (Wikipedia).

Teoriye karşı çıkan epeyce paylaşım da var (Jean Climont)

Bunlar iki ayrı kulvarda devam ediyorlar.

Fen bilimlerinde süreç ilerledikçe hipotezler sayıca azalır ve büyük resmi dikkate alan bir tanesi ipi göğüsler. Fakat görelilik teorisi üzerine olan çalışmalarda bu süreci göremiyoruz; sayıca artış sürdüğü gibi çeşitlenme de artıyor.

Bu tespit, bir üst hipoteze ihtiyaç olduğu sinyalini veriyor. Teori hakkındaki pozitif ve negatif metinlerin hemen hepsi, ölçülen ışık hızını, fotonun kaynağından ya da yerel ortamdan uzaklaşma hızı olarak etiketliyor ve kullanıyor. Bence bunu aşamadıkları için sayı ve çeşitlenme artıyor.

Üst hipotez şudur: Mevcut aynalı ışık hızı ölçüm düzeneği ışığın yalnızca uzay boşluğuna göre olan hızını ölçer; kaynağından uzaklaşma hızını ölçemez.

Bu tek cümlelik bilgi idrak edildiğinde özel görelilik ile ilgili tüm kafa karışıklıklıkları gider; kusurları saydamlaşır ve bilim artık bu teoriyle oyalanmaz.

[zgnrsn-R]

Özel görelilik teorisi nereden tohum aldı?

Evveliyatını araştırdığımızda Ether hipotezi karşımıza çıkıyor. Bilindiği gibi ışığın yayılımı konusunda ilk kanaatler, sesin yayılımından öykünmüştü ve ışık için hava yerine "ether" tahmini yapılmıştı. Bu yakıştırma, "yanma" olayının "flojiston" a bağlanması gibi bir ilk yaklaşım idi. Ether hipotezine göre ışık/foton kaynağından c +/- v hızıyla uzaklaşmalıydı. Bu beklenti, ölçüm doğrultusu değiştiğinde sonuç değerin değişmesini gerektiriyordu.

Ne var ki, Michelson-Morley deneyi sonucunda girişim saçakları sayısı doğrultuya bağlı olarak değişmediği için bu ether hipotezi yara aldı.

Fitzgerald ether hipotezini kurtaracak bir tahminde bulundu: Ona göre "mesafeler hız oranında kısalırsa" ether hipotezi ihya olurdu; yani geçerliliği devam ederdi. Bu fikir, sadece ödül amaçlı, herhangi bir veriye ya da gözleme  dayanmayan, tamamen "kehanet" tir. Fakat bu olasılık, genç fizikçileri heyecanlandırdı. Ortamlarda, fitzgerald büzülüşünü destekleyecek bir deney tasarlayanın NOBEL alacağı konuşulur oldu. Ödül, pek çok fizikçiyi motive etti.